Yıldızların yok olmasını sağlayacak araçlara sahip biri varsa o da Evans'tır. Auggie'yi kişisel geri sayımının sıfıra ulaşmasını engellemek istiyorsa projesini durdurması konusunda uyaran gizemli kadına yaptığı gibi, insanların gözetleme görüntülerinden çıkarılmasını da ayarlayabilir. Projesinin çarpıcı başarısına (elmasları kolayca dilimleyip doğrayabilecek kadar güçlü ve ince görünmez nanofiberler) rağmen bunu yaparken saat görüş alanından kayboluyor. Clarence ise çekimin bir noktasında Auggie'nin sigarasının nasıl yanıyor göründüğüne dikkat çekerek gizemli kadının varlığını akıllıca doğruluyor.
Clarence başka bir potansiyel ipucunun ortaya çıktığından haberi yok. Önce Jin, sonra Jack bu garip sanal gerçeklik video oyunu kulaklıklarıyla oynamaya başlarlar. Oynadıkları oyunun bazı unsurları, anlatı kurgusunun video oyunu hikaye anlatma tekniklerini nasıl tasvir ettiği açısından oldukça yıpranmış durumda; Senaristler bir süredir gerçekçi görünen ancak konuşma sırasında oyunun kurallarını ve hedeflerini açıkladıkları diyalogları açıkça senaryolaştıran NPC'ler (oyuncu olmayan karakterler) hakkında şakalar yapıyorlar. (Örneğin, bunun artık ergenlik çağındaki çocuklarımın izlediği çocuk çizgi filmi The Amazing World of Gumball'ın eski bir bölümünde gerçekleştiğini hatırlıyorum.)
Bu, oynadıkları oyunun tuhaf olmadığı anlamına gelmiyor. En ünlü karakteri kötü kaplumbağalarla ve mantar insanlarla savaşan İtalyan bir tesisatçı olan bir sanat formunun standartlarına göre bile bu gerçekten tuhaf. Öncelikle, oyuncuyu etnik kökenine uygun bir orta çağ ortamına yerleştiriyor gibi görünüyor; bu, beta testi sırasında duyarlı bir okuyucudan bir veya iki pas daha gerektirebilecek bir fikirdi. İkincisi, baş döndürücü Jack Jin'in söylediği gibi teknolojisi, zamanının on yıllar, hatta belki de bir yüzyıldan fazla ilerisindedir.
Oyun, güneşte susuz kalan, battaniye gibi sarılabilen, yıldızlar doğru konumdayken suyla yeniden canlanan, ancak birkaç dakika sonra başka bir doğal afet nedeniyle donup kalan karakterleri konu alıyor. Bu garip uygarlığı kurtarmak Jin'e ve muhtemelen NPC muhatabını dinlemek yerine dövmeye çalışan Jack'e kalmış. Başarısız olmasına rağmen oyun dünyasının imparatoruna bilimin mistisizmden daha önemli olduğunu açıkça belirtir ve böylece tekrar denemek için 2. seviyeye ilerleyebilir.
Ürkütücü teknolojinin hayranlarının bu bölümde eğlenecek çok şeyi olduğu açık. Bir yanda kaynağı bilinmeyen, inanılmaz derecede zorlayıcı bir video oyunu, diğer yanda ise eski moda, ürkütücü bir radyo yayınınız var. Bununla birlikte, güzel CGI görsellerine ve tuhaf vücut korkusu anlarına rağmen, video oyunu görüntüleri havadar ve bayat geliyor. Gerçek dünyada pek çok şeyin yaşandığı bir hikayede sanal dünyada olup bitenler konusunda heyecanlanmak çok zor.
Ancak Cevap Verme gösterisi, hem ekran üzerinde hem de ekran dışında uzun bir paranormal iletişim hattına katılıyor. Bu, OSU tarafından keşfedilen yukarıda adı geçen anormallik olan “vay sinyali” ile açıkça bağlantılıdır ve numaralı istasyonlar veya efsanevi Bermuda Şeytan Üçgeni üzerinde kaybolan uçaklardan gelen statik çağrılar gibi ürkütücü olayları akla getirmektedir. Filme gelince, John Carpenter'ın Karanlıklar Prensi filmindeki Yıl Bir-Dokuz-Dokuz-Dokuz'un rüya görünümüyle gurur verici bir karşılaştırma yapmadan duramadım. Ancak kazadan önceki son uyarının dehşet tonu neredeyse evrenseldir; slasher serisindeki tüm yaşlı adamların, hiçbir şeyden haberi olmayan gençlerden oluşan grupları, maskeli bir katilin avlanma alanlarına seyahat etmeleri konusunda uyarmasında somutlaşmıştır. Belki şu anda galaktik boyuttaki bir kesici, hedefi Dünya olmak üzere elektrikli testeresini ateşliyor.
Clarence başka bir potansiyel ipucunun ortaya çıktığından haberi yok. Önce Jin, sonra Jack bu garip sanal gerçeklik video oyunu kulaklıklarıyla oynamaya başlarlar. Oynadıkları oyunun bazı unsurları, anlatı kurgusunun video oyunu hikaye anlatma tekniklerini nasıl tasvir ettiği açısından oldukça yıpranmış durumda; Senaristler bir süredir gerçekçi görünen ancak konuşma sırasında oyunun kurallarını ve hedeflerini açıkladıkları diyalogları açıkça senaryolaştıran NPC'ler (oyuncu olmayan karakterler) hakkında şakalar yapıyorlar. (Örneğin, bunun artık ergenlik çağındaki çocuklarımın izlediği çocuk çizgi filmi The Amazing World of Gumball'ın eski bir bölümünde gerçekleştiğini hatırlıyorum.)
Bu, oynadıkları oyunun tuhaf olmadığı anlamına gelmiyor. En ünlü karakteri kötü kaplumbağalarla ve mantar insanlarla savaşan İtalyan bir tesisatçı olan bir sanat formunun standartlarına göre bile bu gerçekten tuhaf. Öncelikle, oyuncuyu etnik kökenine uygun bir orta çağ ortamına yerleştiriyor gibi görünüyor; bu, beta testi sırasında duyarlı bir okuyucudan bir veya iki pas daha gerektirebilecek bir fikirdi. İkincisi, baş döndürücü Jack Jin'in söylediği gibi teknolojisi, zamanının on yıllar, hatta belki de bir yüzyıldan fazla ilerisindedir.
Oyun, güneşte susuz kalan, battaniye gibi sarılabilen, yıldızlar doğru konumdayken suyla yeniden canlanan, ancak birkaç dakika sonra başka bir doğal afet nedeniyle donup kalan karakterleri konu alıyor. Bu garip uygarlığı kurtarmak Jin'e ve muhtemelen NPC muhatabını dinlemek yerine dövmeye çalışan Jack'e kalmış. Başarısız olmasına rağmen oyun dünyasının imparatoruna bilimin mistisizmden daha önemli olduğunu açıkça belirtir ve böylece tekrar denemek için 2. seviyeye ilerleyebilir.
Ürkütücü teknolojinin hayranlarının bu bölümde eğlenecek çok şeyi olduğu açık. Bir yanda kaynağı bilinmeyen, inanılmaz derecede zorlayıcı bir video oyunu, diğer yanda ise eski moda, ürkütücü bir radyo yayınınız var. Bununla birlikte, güzel CGI görsellerine ve tuhaf vücut korkusu anlarına rağmen, video oyunu görüntüleri havadar ve bayat geliyor. Gerçek dünyada pek çok şeyin yaşandığı bir hikayede sanal dünyada olup bitenler konusunda heyecanlanmak çok zor.
Ancak Cevap Verme gösterisi, hem ekran üzerinde hem de ekran dışında uzun bir paranormal iletişim hattına katılıyor. Bu, OSU tarafından keşfedilen yukarıda adı geçen anormallik olan “vay sinyali” ile açıkça bağlantılıdır ve numaralı istasyonlar veya efsanevi Bermuda Şeytan Üçgeni üzerinde kaybolan uçaklardan gelen statik çağrılar gibi ürkütücü olayları akla getirmektedir. Filme gelince, John Carpenter'ın Karanlıklar Prensi filmindeki Yıl Bir-Dokuz-Dokuz-Dokuz'un rüya görünümüyle gurur verici bir karşılaştırma yapmadan duramadım. Ancak kazadan önceki son uyarının dehşet tonu neredeyse evrenseldir; slasher serisindeki tüm yaşlı adamların, hiçbir şeyden haberi olmayan gençlerden oluşan grupları, maskeli bir katilin avlanma alanlarına seyahat etmeleri konusunda uyarmasında somutlaşmıştır. Belki şu anda galaktik boyuttaki bir kesici, hedefi Dünya olmak üzere elektrikli testeresini ateşliyor.