İlk sezonunda “Bizim Bayrağımız” artık kısıtlamanın, dolaylılığın, kaynayan saldırganlığın ve atmosferik tuhaflığın tanıdık bir karışımıydı; “Ofis”in arka planda gezindiğini hissedebiliyordunuz. Komik odağı korsan romantizminin klişelerini tersine çevirmekti: Kahraman Stede Bonnet (Rhys Darby), tehlikeden hoşlanmaması ve genel beceriksizliğinin onu tehdit olmaktan caydırdığı denizde fantezilerini gerçekleştirerek aile hayatından kaçan küçük bir asilzadeydi. ekibine. Bu denizciler de becerikli ama hassas, somurtmaya ve aşırı düşünmeye eğilimli bir gruptu.
Gösterinin genel beğenilirliği, mürettebatın Bonnet’e karşı tutumunun tasvirindeki ılımlı ama gerçek bir sıcaklıkla, utanç verici bir utanç ve giderek gelişen bağlılık ve koruma duygusunun bir karışımıyla destekleniyordu. Buna, Rory Kinnear’ın, her ikisi de kazara Bonnet tarafından devrilen ikiz Kraliyet Donanması rahipleri rolündeki son derece kararlı performansı ve Fleetwood Mac ve Cat Stevens’ın ara bölümleriyle Mark Mothersbaugh’un lo-fi müziğinin zevkleri de eklendi.
Ve dizinin benzersizliği, barışçıl Bonnet ile görünüşte kana susamış Karasakal arasındaki ilişkiyle sağlandı; bu, tüm sezon boyunca alay konusu olduğumuz bir cazibeydi. (Karşı nokta olarak Nathan Foad ve Matthew Maher’in canlandırdığı başka bir denizci çifti coşkularını açıkça dile getirdi.)
1. Sezon, Bonnet ve Karasakal’ın ayrılmasıyla sona erdi ve Karasakal, kovulduğuna inanarak kanlı korsan rolüne geri döndü. Tahmin edilebileceği gibi, Sezon 2 onları tekrar bir araya getirme görevini üstleniyor. (Sekiz bölümden yedisi incelenmek üzere mevcuttu.) Ve oğlum, bu görevi ciddiye alıyor mu? Bu, kahkahaları zaten gündelik ve bastırılmış bir gösteriyi alıp mizahı daha da geri çevirdiğinizde neler olabileceğinin çarpıcı bir örneği.
Yeni sezonda romantizme ve onunla birlikte gelen psikolojik arka plan hikayelerine odaklanılıyor. Ve bu az pişmiş aşk hikayesi hala eğlence için ikincil bir şekilde oynanırken, artık komediyi mahvedecek bir şekilde onunla ilgilenmemiz isteniyor. Yetenekli bir komedyen olan Darby ve bir oyuncu olarak karizması olan ancak çok fazla menzili olmayan Waititi, çok çalışıyorlar ancak karton formda daha iyi işleyen bir ilişkiye pek fazla gerçek duygu getiremiyorlar.
Gösterinin genel beğenilirliği, mürettebatın Bonnet’e karşı tutumunun tasvirindeki ılımlı ama gerçek bir sıcaklıkla, utanç verici bir utanç ve giderek gelişen bağlılık ve koruma duygusunun bir karışımıyla destekleniyordu. Buna, Rory Kinnear’ın, her ikisi de kazara Bonnet tarafından devrilen ikiz Kraliyet Donanması rahipleri rolündeki son derece kararlı performansı ve Fleetwood Mac ve Cat Stevens’ın ara bölümleriyle Mark Mothersbaugh’un lo-fi müziğinin zevkleri de eklendi.
Ve dizinin benzersizliği, barışçıl Bonnet ile görünüşte kana susamış Karasakal arasındaki ilişkiyle sağlandı; bu, tüm sezon boyunca alay konusu olduğumuz bir cazibeydi. (Karşı nokta olarak Nathan Foad ve Matthew Maher’in canlandırdığı başka bir denizci çifti coşkularını açıkça dile getirdi.)
1. Sezon, Bonnet ve Karasakal’ın ayrılmasıyla sona erdi ve Karasakal, kovulduğuna inanarak kanlı korsan rolüne geri döndü. Tahmin edilebileceği gibi, Sezon 2 onları tekrar bir araya getirme görevini üstleniyor. (Sekiz bölümden yedisi incelenmek üzere mevcuttu.) Ve oğlum, bu görevi ciddiye alıyor mu? Bu, kahkahaları zaten gündelik ve bastırılmış bir gösteriyi alıp mizahı daha da geri çevirdiğinizde neler olabileceğinin çarpıcı bir örneği.
Yeni sezonda romantizme ve onunla birlikte gelen psikolojik arka plan hikayelerine odaklanılıyor. Ve bu az pişmiş aşk hikayesi hala eğlence için ikincil bir şekilde oynanırken, artık komediyi mahvedecek bir şekilde onunla ilgilenmemiz isteniyor. Yetenekli bir komedyen olan Darby ve bir oyuncu olarak karizması olan ancak çok fazla menzili olmayan Waititi, çok çalışıyorlar ancak karton formda daha iyi işleyen bir ilişkiye pek fazla gerçek duygu getiremiyorlar.