Elbette, bazen yapmadıklarını biliyoruz. Beyin sarsıntısının uzun vadeli etkileri, silah kontrolü, kitlesel silahlı saldırılar ve suçun yanı sıra giderek daha fazla kamusal bir sorun haline geldi. Ancak Amerikalılar, şiddet içeren oyunla ilgili çelişkili duygular arasında hokkabazlık yapıyor. Bazı ebeveynler ve hatta eski NFL yıldızları, küçük çocuklarını futbol oynamaya başlamaktan caydırıyor. Aynı zamanda futbol, Amerika Birleşik Devletleri’nde başka hiçbir sporun yapamadığı kadar politika, cinsiyet, ırk, yaş ve sınıfı aşar. Nielsen’e göre NFL oyunları, geçen yıl en çok izlenen 100 TV şovunun 82’sini oluşturdu ve bu da onları atomize kültürümüzde kalan son su soğutucu eğlence biçimi haline getirdi.
Tesadüfen değil, profesyonel futbol, futbolun acımasızlığını beyzbolun ataletine karşı bir denge olarak pazarlayan televizyonu benimsediği 50’lerin sonları ve 60’lara kadar ulusal bir spor haline gelmedi. Lig, yıllarca Tanrı’nın sesi John Facenda tarafından unutulmaz bir şekilde anlatılan belgeseller ve öne çıkan şovlar icat etti. “Oyun, gençlerin büyümeyi hayal ettiği ve yaşlıların gençliği hatırladığı bir zaman tüneli” dedi. Yazar James Surowiecki’nin belirttiği gibi, NFL Films “aynı zamanda oyunun acımasız gerçekliğini aktarmaya ve onu Homerik bir şekilde efsaneleştirmeye” çalıştı.
Bu aynı zamanda Amerika’nın Vietnam’daki metastatik bozgununun dönemiydi. 1967 tarihli bir belgesel, They Call It Pro Football, Amerikan askerleri gibi Da Nang’da ve Ho Chi Minh Patikası boyunca “arama ve yok etme görevlerinde” olan NFL defans oyuncularını övdü. Vince Lombardi gibi baş antrenörler, temiz askerlerden oluşan sadık orduları zafere götüren taktiksel generaller olarak selamlandı. Ülke dağılmanın eşiğindeyken, futbolun gelişen Amerikan Futbol Ligi’ne New York Jets’in yeşil beyaz formasıyla gelen kendi karşı kültür temsilcisine ihtiyacı vardı. Kampüste savaş karşıtı protestolar patlak verirken, Jets’in uzun saçları, kürk mantoları ve yatak odası gözleriyle playboy oyun kurucusu Joe Namath, Jetlerin NFL’nin aşırı köklü Baltimore Colts’u yeneceğini ve Super Bowl III’ü kazanacağını kehanet etti.
Jetler kazandığında, kargaşadan kurtulan sadece futbol değildi. Her zamankinden daha zengin, daha popüler ve birleşik çıktı. En azından Pazar günleri, bölünmelerine rağmen, Amerikalılar Hollywood’un sonlarını hayal edebiliyorlardı.
Yeniden bölünmüş bir ulusuz ve oyunun anlamını ve beğensek de beğenmesek de hakkımızda ne söylediğini her zamankinden daha fazla okuyoruz. Buffalo hayranları Bu Pazar, Hamlin’in iyileşmesinin fırtınalar, gerileme ve suçla kuşatılmış bir şehrin dayanıklılığı için bir metafor olduğunu öne sürdü. Bills, sanki bir işaret üzerindeymiş gibi, takımın 18 yıldır ilk kez yaptığı gibi, Patriots’a karşı açılış başlama vuruşunu bir touchdown için geri verdi. İlk yarıda tırnak yiyen Buffalo, ikinci yarıda uzaklaştı. Hamlin hastane yatağından “Hepimiz kazandık” diye tweet attı. Spiker Nantz’ın dediği gibi, “Damar’a olan aşk kesinlikle havadaydı. Sadece burada değil. Bu ligde, bu ulusta herhangi bir yer.”
Ardından, haftayı özetler gibi görünen melankolik soruyu sordu. “Sevgi, destek, dualar” dedi, “neden her gün böyle yaşayamıyoruz?”
Tesadüfen değil, profesyonel futbol, futbolun acımasızlığını beyzbolun ataletine karşı bir denge olarak pazarlayan televizyonu benimsediği 50’lerin sonları ve 60’lara kadar ulusal bir spor haline gelmedi. Lig, yıllarca Tanrı’nın sesi John Facenda tarafından unutulmaz bir şekilde anlatılan belgeseller ve öne çıkan şovlar icat etti. “Oyun, gençlerin büyümeyi hayal ettiği ve yaşlıların gençliği hatırladığı bir zaman tüneli” dedi. Yazar James Surowiecki’nin belirttiği gibi, NFL Films “aynı zamanda oyunun acımasız gerçekliğini aktarmaya ve onu Homerik bir şekilde efsaneleştirmeye” çalıştı.
Bu aynı zamanda Amerika’nın Vietnam’daki metastatik bozgununun dönemiydi. 1967 tarihli bir belgesel, They Call It Pro Football, Amerikan askerleri gibi Da Nang’da ve Ho Chi Minh Patikası boyunca “arama ve yok etme görevlerinde” olan NFL defans oyuncularını övdü. Vince Lombardi gibi baş antrenörler, temiz askerlerden oluşan sadık orduları zafere götüren taktiksel generaller olarak selamlandı. Ülke dağılmanın eşiğindeyken, futbolun gelişen Amerikan Futbol Ligi’ne New York Jets’in yeşil beyaz formasıyla gelen kendi karşı kültür temsilcisine ihtiyacı vardı. Kampüste savaş karşıtı protestolar patlak verirken, Jets’in uzun saçları, kürk mantoları ve yatak odası gözleriyle playboy oyun kurucusu Joe Namath, Jetlerin NFL’nin aşırı köklü Baltimore Colts’u yeneceğini ve Super Bowl III’ü kazanacağını kehanet etti.
Jetler kazandığında, kargaşadan kurtulan sadece futbol değildi. Her zamankinden daha zengin, daha popüler ve birleşik çıktı. En azından Pazar günleri, bölünmelerine rağmen, Amerikalılar Hollywood’un sonlarını hayal edebiliyorlardı.
Yeniden bölünmüş bir ulusuz ve oyunun anlamını ve beğensek de beğenmesek de hakkımızda ne söylediğini her zamankinden daha fazla okuyoruz. Buffalo hayranları Bu Pazar, Hamlin’in iyileşmesinin fırtınalar, gerileme ve suçla kuşatılmış bir şehrin dayanıklılığı için bir metafor olduğunu öne sürdü. Bills, sanki bir işaret üzerindeymiş gibi, takımın 18 yıldır ilk kez yaptığı gibi, Patriots’a karşı açılış başlama vuruşunu bir touchdown için geri verdi. İlk yarıda tırnak yiyen Buffalo, ikinci yarıda uzaklaştı. Hamlin hastane yatağından “Hepimiz kazandık” diye tweet attı. Spiker Nantz’ın dediği gibi, “Damar’a olan aşk kesinlikle havadaydı. Sadece burada değil. Bu ligde, bu ulusta herhangi bir yer.”
Ardından, haftayı özetler gibi görünen melankolik soruyu sordu. “Sevgi, destek, dualar” dedi, “neden her gün böyle yaşayamıyoruz?”