Anderson 2018’de öldüğünden beri yargıç rolü, Harry’nin şımarık, idealist kızı Abby olarak Melissa Rauch’a geçti. Ve 21. yüzyılda olduğumuz için, Dan (tek tekrar eden yıldız Larroquette) artık nazik, İK uyumlu bir dul ve asık suratlı kabuğunun altında yumuşak bir kalbe sahip bir kamu savunucusu.
Bu “Gece Mahkemesinin” sürekli bir şakası, adli tesislerin onlarca yıldır yenilenmemiş olmasıdır. Aynı şekilde, Dan’in rehabilitasyonunun ötesinde, bu durum komedisi Dan 1992’de mumyalanmış gibi oynuyor. Aynı teşhirci ve işportacı geçit töreni, destekleyici bir Zinger teslimat makinesi kadrosu ve ara sıra “Seinfeld”den önce sarılma ve ders çalışma bıçakları var. Ancak, aşinalık işe yaramış gibi görünüyor; NBC şimdiden ikinci sezon siparişi verdi. Yepyeni temsilciler için pazarı asla hafife almayın.
Netflix’in That ’90s Show’una gelince, Fox’un That ’70s Show’unun devamı niteliğinde, söyleyebileceğim tek şey That ’80s Show, 2002’nin araba pili boyutundaki hücre çağına duyulan nostalji Franchise’ı geride bırakmaya yönelik kısa süreli girişimini geride bıraktığı. telefonlar.
Bu 90’ların Şovu bir “miras”, ne yazık ki o kadar yaygın bir fenomen ki bunun için bir kelimeye ihtiyacımız var: orijinal oyuncu kadrosunun seriyi yeni bir nesle devrettiği bir devam filmi. Eric Forman (Topher Grace) ve Donna Pinciotti (Laura Prepon), yazı Eric’in ebeveynleri Kitty (Debra Jo Rupp) ve Red (Kurtwood Smith) ile geçirmek üzere kızları Leia’dan (Callie Haverda) ayrılırlar.
Rupp ve Smith hâlâ bir zevk, ancak ebeveynlerinin Frampton dönemi dostlarının yeni, marka dışı versiyonlarıyla Leia’yı çevreleyen ana hikayelerin yanında kalıyorlar. (Mila Kunis, Ashton Kutcher ve Wilmer Valderrama dahil olmak üzere birkaç orijinal oyuncu, stüdyo izleyicilerinden gelen sağır edici “WOO!” sesleri arasında yeniden ortaya çıkıyor.) Bu 70’ler Şovu hiçbir zaman önemli bir tarihsel belge olmadı, ancak işe yaradı çünkü onun ötesine geçti. coşku, zamanının belli bir duygusu vardı. Bu 90’lar Şovu, Leia’nın daha çok ailesinin geçmişinde yaşadığını hissettiriyor, biz de öyle.
Bu “Gece Mahkemesinin” sürekli bir şakası, adli tesislerin onlarca yıldır yenilenmemiş olmasıdır. Aynı şekilde, Dan’in rehabilitasyonunun ötesinde, bu durum komedisi Dan 1992’de mumyalanmış gibi oynuyor. Aynı teşhirci ve işportacı geçit töreni, destekleyici bir Zinger teslimat makinesi kadrosu ve ara sıra “Seinfeld”den önce sarılma ve ders çalışma bıçakları var. Ancak, aşinalık işe yaramış gibi görünüyor; NBC şimdiden ikinci sezon siparişi verdi. Yepyeni temsilciler için pazarı asla hafife almayın.
Netflix’in That ’90s Show’una gelince, Fox’un That ’70s Show’unun devamı niteliğinde, söyleyebileceğim tek şey That ’80s Show, 2002’nin araba pili boyutundaki hücre çağına duyulan nostalji Franchise’ı geride bırakmaya yönelik kısa süreli girişimini geride bıraktığı. telefonlar.
Bu 90’ların Şovu bir “miras”, ne yazık ki o kadar yaygın bir fenomen ki bunun için bir kelimeye ihtiyacımız var: orijinal oyuncu kadrosunun seriyi yeni bir nesle devrettiği bir devam filmi. Eric Forman (Topher Grace) ve Donna Pinciotti (Laura Prepon), yazı Eric’in ebeveynleri Kitty (Debra Jo Rupp) ve Red (Kurtwood Smith) ile geçirmek üzere kızları Leia’dan (Callie Haverda) ayrılırlar.
Rupp ve Smith hâlâ bir zevk, ancak ebeveynlerinin Frampton dönemi dostlarının yeni, marka dışı versiyonlarıyla Leia’yı çevreleyen ana hikayelerin yanında kalıyorlar. (Mila Kunis, Ashton Kutcher ve Wilmer Valderrama dahil olmak üzere birkaç orijinal oyuncu, stüdyo izleyicilerinden gelen sağır edici “WOO!” sesleri arasında yeniden ortaya çıkıyor.) Bu 70’ler Şovu hiçbir zaman önemli bir tarihsel belge olmadı, ancak işe yaradı çünkü onun ötesine geçti. coşku, zamanının belli bir duygusu vardı. Bu 90’lar Şovu, Leia’nın daha çok ailesinin geçmişinde yaşadığını hissettiriyor, biz de öyle.