Robert Durst'un “Tabii ki hepsini öldürdüm” diye mırıldandığını duymamızdan dokuz yıl sonra, “The Jinx” altı bölümlük yeni ikinci bölümüyle geri döndü ve Pazar günü HBO'da gösterime girdi. Ve neden olmasın?
Belki de Durst'un 2022'de orijinal dizi onu cinayetten mahkum etmeye yardımcı olduktan sonra hapishanede ölmesi yersiz veya eski bir haber gibi geliyor. Ama bu arada çok şey oldu. Her iki filmi de yöneten film yapımcısı Andrew Jarecki'nin, 20 yıldır birlikte yaşadığı bir hikayeye kendini adamış hissettiğini tahmin edebilirsiniz. Ve “The Jinx” kendisi ile tasvir ettiği dava arasındaki çizgiyi neredeyse bulanıklaştırdığı için, zengin ve eksantrik New York emlak mirasçısı Durst'un yargılanması ve mahkum edilmesinde kendi rolünü oynamak zorunda hissettiğini umabiliriz. araştırmak.
Bu inceleme, HBO'nun incelemeye sunduğu dört bölümde yer almıyor ancak Jarecki, serinin kalıcı etkisini alaycı bir yorumla kabul ediyor: “Bunun gerçekleştiğine inanabiliyor musun?” Vogue.
“Jinx” yapımcılarının 2013 yılında Durst'un kayboluşuna ve iki ölümüne ilişkin kanıtları savcılarla paylaşarak Durst'un 2021'de mahkumiyetine ve ömür boyu hapis cezasına çarptırılmasına yol açan soruşturmayı başlattıkları yineleniyor. Kız arkadaşı Susan Berman öldürüldü. Orijinal dizinin halkın hayal gücü üzerindeki etkisi, genç bir mahkeme muhabirinin, Durst'un ismi anıldığında, orijinal dizinin korkutucu son anlarından kazara kaydettiği sözlerden alıntı yaparak, “Elbette hepsini öldürdüm!” diye bağırmasıyla açıkça görülüyor.
Bu tema, Mart 2015'te Jarecki'nin evindeki bu son bölümün gösteriminde çekilen bir sahnede ilk doruk noktasına ulaşıyor; aynı gün, gösteriyi hepimizle birlikte izlemiş olan kaçan Susuzluk'un bulunduğu ve New Orleans'ın öldürüldüğü gün. tutuklanmış. Durst'un 33 yıl önce ortadan kaybolan ilk eşi Kathleen McCormack'ın akrabaları, onun görünürdeki itirafını dikkate değer bir sakinlikle dinliyor ve birkaç metre ötedeki kameraların tepkilerini yakalamak için beklediğinin farkında.
Beklenenden daha bastırılmış olan bu sahne, orijinali kadar akıcı ve güzel yapılmış ancak ilk baştaki tuhaflık ve sürprizlerden yoksun olan Jinx İkinci Bölüm'ün etkisinin karakteristik özelliğidir. Yeni bölümler Durst'un tutuklanmasından sonra geçiyor ve Durst'un hayatı ve bilincinin karanlık bir keşfinden ziyade büyük ölçüde polis ve mahkeme draması niteliğinde. (Durst ilk sezonda 20 saatlik röportajlara katıldı ancak ikinci bölümde Jarecki ile konuşmayı reddetti.)
Daha da sınırlayıcı olanı ise neredeyse her karakterin (savcı, savunma avukatı, tanık, gazeteci, Jarecki'nin kendisi) ekrana getirdiği özgüvendir. Herkes “The Jinx”i gördü; Bunun Durst'un düşüşüne nasıl katkıda bulunduğunu herkes biliyor; Herkes şakanın içinde. Ve serinin kendi anlatısına kapsamlı bir şekilde girmesi ilginç ve bazen eğlenceli olsa da bu bölümlerde ne dramatik ne de dokunaklı.
Jarecki bu soruna çeşitli şekillerde yaklaşıyor. Bunlardan biri Durst'un komik potansiyelinden yararlanmak. İlk sezonda tüyler ürpertici ve itici olabilecek tuhaflık, burada özellikle hapishane videolarında daha çocuksu ve gobline benziyor. Durst, ziyaretçiye hapishane üniformasını gösteriyor veya eğitim rutinini nazikçe gösteriyor. Savcılar dahil herkes ona Bob diyor; Çalışanlar onun hapishane çağrılarını dinleyerek rahatlıyorlar ve her biri konuşmaya başladığında kıkırdayarak konuşuyorlar: “Bu, ön ödemeli bir çağrı…” “Bahhhb.”
Bir başka, daha merkezi taktik ise Durst demimonde'a odaklanmaktır – parası (cömert olabileceği) ve parasının ona verdiği kaşesi olduğu için onun etrafında toplanan hevesli sahne sanatçıları, askılar ve öncülerden oluşan bir koleksiyon. Sadakatlerini ilan ederek, Durst'a entrikalarında yardım ederek, ölümcül kıskançlıklarını ve nefretlerini zar zor bastırarak ve sonuçta birbirlerini ve Durst'u ispiyonlayarak, yeni bölümün dramatik ve duygusal doruklarının çoğunu sağlıyorlar.
İkinci bölümün orijinalinden hem tanıdık hem de kalıplaşmış yönleri var; Bu, Jarecki ve ekibinin, ilerlememize yardımcı olmak için kendi özel markalı gerçek suç belgeselleriyle sergiledikleri ustalıktır. Gayri resmi anlatım (çoğunlukla eski Haberler muhabiri Charles V. Bagli tarafından yapılır) ile dramatik canlandırmaların dikkatlice sahnelenen parçalarıyla canlı görüntülerin birleşimi kusursuzdur. Materyal orijinali kadar büyüleyici olmayabilir, ancak düzenleme yine de ona kolayca hipnotik olarak tanımlanabilecek bir hız ve stil kazandırıyor.
HBO iki bölümü ertelediği için (2015'te dört bölümdü), ikinci bölümün Durst'un açık itirafı sırasına göre bir sürpriz sunma ihtimali var, ancak bunun nasıl olacağını hayal etmek zor. Son iki bölümde Durst'un Berman davasındaki ifadesinin ve “Hepsini Öldürdüm” kasetinin jüri için oynatılmasının yer alacağını varsayabiliriz. Belki Jarecki'nin Louisiana hapishanesinin önünde Durst ile cep telefonuyla kaydettiği başarısız konuşma girişimini görebiliriz. Belki Jarecki'nin dizinin etkisi hakkında daha düşünceli bir şeyler söylediğini duyarız. Her halükarda, altı hafta sonra buraya dönüp Jinx hakkında konuşacağımız kesin gibi görünüyor.
Belki de Durst'un 2022'de orijinal dizi onu cinayetten mahkum etmeye yardımcı olduktan sonra hapishanede ölmesi yersiz veya eski bir haber gibi geliyor. Ama bu arada çok şey oldu. Her iki filmi de yöneten film yapımcısı Andrew Jarecki'nin, 20 yıldır birlikte yaşadığı bir hikayeye kendini adamış hissettiğini tahmin edebilirsiniz. Ve “The Jinx” kendisi ile tasvir ettiği dava arasındaki çizgiyi neredeyse bulanıklaştırdığı için, zengin ve eksantrik New York emlak mirasçısı Durst'un yargılanması ve mahkum edilmesinde kendi rolünü oynamak zorunda hissettiğini umabiliriz. araştırmak.
Bu inceleme, HBO'nun incelemeye sunduğu dört bölümde yer almıyor ancak Jarecki, serinin kalıcı etkisini alaycı bir yorumla kabul ediyor: “Bunun gerçekleştiğine inanabiliyor musun?” Vogue.
“Jinx” yapımcılarının 2013 yılında Durst'un kayboluşuna ve iki ölümüne ilişkin kanıtları savcılarla paylaşarak Durst'un 2021'de mahkumiyetine ve ömür boyu hapis cezasına çarptırılmasına yol açan soruşturmayı başlattıkları yineleniyor. Kız arkadaşı Susan Berman öldürüldü. Orijinal dizinin halkın hayal gücü üzerindeki etkisi, genç bir mahkeme muhabirinin, Durst'un ismi anıldığında, orijinal dizinin korkutucu son anlarından kazara kaydettiği sözlerden alıntı yaparak, “Elbette hepsini öldürdüm!” diye bağırmasıyla açıkça görülüyor.
Bu tema, Mart 2015'te Jarecki'nin evindeki bu son bölümün gösteriminde çekilen bir sahnede ilk doruk noktasına ulaşıyor; aynı gün, gösteriyi hepimizle birlikte izlemiş olan kaçan Susuzluk'un bulunduğu ve New Orleans'ın öldürüldüğü gün. tutuklanmış. Durst'un 33 yıl önce ortadan kaybolan ilk eşi Kathleen McCormack'ın akrabaları, onun görünürdeki itirafını dikkate değer bir sakinlikle dinliyor ve birkaç metre ötedeki kameraların tepkilerini yakalamak için beklediğinin farkında.
Beklenenden daha bastırılmış olan bu sahne, orijinali kadar akıcı ve güzel yapılmış ancak ilk baştaki tuhaflık ve sürprizlerden yoksun olan Jinx İkinci Bölüm'ün etkisinin karakteristik özelliğidir. Yeni bölümler Durst'un tutuklanmasından sonra geçiyor ve Durst'un hayatı ve bilincinin karanlık bir keşfinden ziyade büyük ölçüde polis ve mahkeme draması niteliğinde. (Durst ilk sezonda 20 saatlik röportajlara katıldı ancak ikinci bölümde Jarecki ile konuşmayı reddetti.)
Daha da sınırlayıcı olanı ise neredeyse her karakterin (savcı, savunma avukatı, tanık, gazeteci, Jarecki'nin kendisi) ekrana getirdiği özgüvendir. Herkes “The Jinx”i gördü; Bunun Durst'un düşüşüne nasıl katkıda bulunduğunu herkes biliyor; Herkes şakanın içinde. Ve serinin kendi anlatısına kapsamlı bir şekilde girmesi ilginç ve bazen eğlenceli olsa da bu bölümlerde ne dramatik ne de dokunaklı.
Jarecki bu soruna çeşitli şekillerde yaklaşıyor. Bunlardan biri Durst'un komik potansiyelinden yararlanmak. İlk sezonda tüyler ürpertici ve itici olabilecek tuhaflık, burada özellikle hapishane videolarında daha çocuksu ve gobline benziyor. Durst, ziyaretçiye hapishane üniformasını gösteriyor veya eğitim rutinini nazikçe gösteriyor. Savcılar dahil herkes ona Bob diyor; Çalışanlar onun hapishane çağrılarını dinleyerek rahatlıyorlar ve her biri konuşmaya başladığında kıkırdayarak konuşuyorlar: “Bu, ön ödemeli bir çağrı…” “Bahhhb.”
Bir başka, daha merkezi taktik ise Durst demimonde'a odaklanmaktır – parası (cömert olabileceği) ve parasının ona verdiği kaşesi olduğu için onun etrafında toplanan hevesli sahne sanatçıları, askılar ve öncülerden oluşan bir koleksiyon. Sadakatlerini ilan ederek, Durst'a entrikalarında yardım ederek, ölümcül kıskançlıklarını ve nefretlerini zar zor bastırarak ve sonuçta birbirlerini ve Durst'u ispiyonlayarak, yeni bölümün dramatik ve duygusal doruklarının çoğunu sağlıyorlar.
İkinci bölümün orijinalinden hem tanıdık hem de kalıplaşmış yönleri var; Bu, Jarecki ve ekibinin, ilerlememize yardımcı olmak için kendi özel markalı gerçek suç belgeselleriyle sergiledikleri ustalıktır. Gayri resmi anlatım (çoğunlukla eski Haberler muhabiri Charles V. Bagli tarafından yapılır) ile dramatik canlandırmaların dikkatlice sahnelenen parçalarıyla canlı görüntülerin birleşimi kusursuzdur. Materyal orijinali kadar büyüleyici olmayabilir, ancak düzenleme yine de ona kolayca hipnotik olarak tanımlanabilecek bir hız ve stil kazandırıyor.
HBO iki bölümü ertelediği için (2015'te dört bölümdü), ikinci bölümün Durst'un açık itirafı sırasına göre bir sürpriz sunma ihtimali var, ancak bunun nasıl olacağını hayal etmek zor. Son iki bölümde Durst'un Berman davasındaki ifadesinin ve “Hepsini Öldürdüm” kasetinin jüri için oynatılmasının yer alacağını varsayabiliriz. Belki Jarecki'nin Louisiana hapishanesinin önünde Durst ile cep telefonuyla kaydettiği başarısız konuşma girişimini görebiliriz. Belki Jarecki'nin dizinin etkisi hakkında daha düşünceli bir şeyler söylediğini duyarız. Her halükarda, altı hafta sonra buraya dönüp Jinx hakkında konuşacağımız kesin gibi görünüyor.