Çarşamba günü Apple TV+ 'da (Fransızca, altyazılı veya senkronize) olan Fransız draması “Carême”, fikirleri hala modern gıda dünyasını şekillendiren Napolyon saltanatında önem kazandıran şef Antonin Carême'nin tarihidir. Fransa'yı hamur işlerinin saflığından kurtarabilir … ve ayrıca yanan horniness ve cinsel karizması ile kurtarabilir mi? Oui! Üzgünüm – oui, yemek! (Gösteriye göre, onu icat eden ve bunu söyleyen adam.)
Benjamin Voisin bir araba olarak oynuyor: park, sonsuz coquettish, talepkar, yetenekli. Motosikletler 1803'te bir şey olsaydı, bir motosikleti olurdu. Güçlü politikacı Charles Maurice de Talleyrand-Périgord, otlar ve iksir hakkındaki tutkusunu ve tıbbi bilgisini fark eder ve Carême başlangıçta direnmesine rağmen, Talleyrand için çalışmayı ve Napolyon'un iç çemberi için yemek yapmayı kabul eder. Bonaparte, karakterlerin çoğunun Napolyon dediği gibi, şovda büyük ölçüde görünmez; “Carême” perde arkasındaki tüm oyunculara, tüm güç, etkiye ve bir tahtın ötesinde entrikaya odaklanır.
Talleyrand (Jérémie Renier) Carême'ye verdiği demeçte, “Yemek pişirme baştan çıkarmaya çok benziyor,” dedi. Evet, yaş, biliyor. Herkes burada herkesle yatakta: romantik, cinsel, ama özellikle politik. Dünyanın belki de en büyük bakır saksı seçimine bakmazsak, casusluk ve diplomasi zig'lerini ve zaglarını dinleriz. Carême, yabancı memurları tanıtmak ve sürgünde bir kralı zorlamak için Papa ile tercih etmek için siyasi mahkumlarla iletişim kurmak için yemeklerini kullanıyor.
Gösteri, Ian Kelly'nin “Krallar İçin Yemek: Antonin Carême'nin Hayatı” kitabına dayanıyor. Birçok kez olduğu gibi, “Carême” nin tarihsel gerçeklerle rahat bir ilişkisi vardır ve diyaloğu son derece moderndir. Gösteri, doğruluk prangalarından kurtuldu ve bunun yerine ıssız tarihi dramaların ya da mutfak dramalarının kendi aralığı sürükleme cesareti olmadan casus ve eğlenceye şımartabilir. “Downton Abbey” heyecanına sahip, onun ihtişamında ve sıklığıyla, kötü haberlerin notla verildiği.
Benjamin Voisin bir araba olarak oynuyor: park, sonsuz coquettish, talepkar, yetenekli. Motosikletler 1803'te bir şey olsaydı, bir motosikleti olurdu. Güçlü politikacı Charles Maurice de Talleyrand-Périgord, otlar ve iksir hakkındaki tutkusunu ve tıbbi bilgisini fark eder ve Carême başlangıçta direnmesine rağmen, Talleyrand için çalışmayı ve Napolyon'un iç çemberi için yemek yapmayı kabul eder. Bonaparte, karakterlerin çoğunun Napolyon dediği gibi, şovda büyük ölçüde görünmez; “Carême” perde arkasındaki tüm oyunculara, tüm güç, etkiye ve bir tahtın ötesinde entrikaya odaklanır.
Talleyrand (Jérémie Renier) Carême'ye verdiği demeçte, “Yemek pişirme baştan çıkarmaya çok benziyor,” dedi. Evet, yaş, biliyor. Herkes burada herkesle yatakta: romantik, cinsel, ama özellikle politik. Dünyanın belki de en büyük bakır saksı seçimine bakmazsak, casusluk ve diplomasi zig'lerini ve zaglarını dinleriz. Carême, yabancı memurları tanıtmak ve sürgünde bir kralı zorlamak için Papa ile tercih etmek için siyasi mahkumlarla iletişim kurmak için yemeklerini kullanıyor.
Gösteri, Ian Kelly'nin “Krallar İçin Yemek: Antonin Carême'nin Hayatı” kitabına dayanıyor. Birçok kez olduğu gibi, “Carême” nin tarihsel gerçeklerle rahat bir ilişkisi vardır ve diyaloğu son derece moderndir. Gösteri, doğruluk prangalarından kurtuldu ve bunun yerine ıssız tarihi dramaların ya da mutfak dramalarının kendi aralığı sürükleme cesareti olmadan casus ve eğlenceye şımartabilir. “Downton Abbey” heyecanına sahip, onun ihtişamında ve sıklığıyla, kötü haberlerin notla verildiği.