Medya, Beyaz Saray Muhabirleri Derneği Yemeği'nin gazetecilik üzerindeki etkisinden uzun süredir endişe duyuyor. Bu durumun basında, hakkında haber yaptığı politikacılara karşı fazla dostane davranıldığı izlenimini yaratmasından endişe ediliyor. Peki bunun komedi üzerinde nasıl bir etkisi var?
TV sunucuları ve ağ yöneticileriyle dolu yüksek tavanlı bir otel balo salonu, stand-up için zorlu bir alandır, ancak ikisi de bir ödül töreni değildir. Trevor Noah iki yıl önceki akşam yemeğinde bu yılki Grammy'den daha komikti.
Bir Katilin Çatışması (George Carlin, Richard Pryor, Conan O'Brien, Wanda Sykes) yılın en dikkat çekici canlı komedi setlerinden biri olduğu için bu görevi üstlendi. Ve gerçekten harika bir performans vardı (Stephen Colbert), bazıları çok iyi (Seth Meyers, Larry Wilmore) ve o kadar heyecan verici bir performans (Michelle Wolf) ki ertesi yıl çizgi romanı bir tarihçiyle değiştirdiler.
Colin Jost'un bu yılki seti bu panteona ait değil. Hafta Sonu Güncellemesi ortağı Michael Che yanında olmadığında, her zamankinden daha sakin, garip ve kendine güveni düşük görünüyordu, şakalar arasındaki uzun duraklamalarla, gözleri ileri geri fırlayarak ara sıra bir yudum su aldı ve en az bir kez orada olduğumu fark etti. odada kahkaha yoktu. Şakaları belirli veya yeni bir perspektiften ziyade kelime oyunlarına dayanıyordu. Daha huysuz şakalarından biri “Burada inanılmaz haber kuruluşları var” diye başladı ve “Bazı güvenilir olanlar da var” diye bitirdi.
Eski Başkan Donald J. Trump'a büyük ateş açtı. “OJ öldüğüne göre başkan yardımcısı kim?” diye sordu. “Diddy?” Biden gibi Jost da her zaman düşük beklentilerden yararlandı. Bu kadar yakışıklı olan hiç kimse komik olamaz, değil mi? Ama “Saturday Night Live”daki rolüne alıştı ve özellikle güçlü, heteroseksüel bir adam olduğunu, utanç komedisinde usta olduğunu kanıtladı. Robert Kennedy Jr.'ın üçüncü Katolik başkan olabileceğini söylediği ve C-SPAN kamerasının Başkan Biden'ı (ikinci) alkışladığı garip anlardan birinde zamanlamasını görebiliyordunuz. Bir süre sonra Jost, Kennedy'nin şansını geri çekti: “Aşı kartında yazdığına göre hiç şansı yok.”
Üst üste üçüncü yıl, Başkan Biden'ın yaşı, iki yıl önce Biden'ın kendi sahnesinde bile komedide büyük bir rol oynadı (“Jost, Biden için “Teknoloji lisedeyken icat edilmemişti” dedi). Calvin Coolidge ile arkadaş olduğu konusunda şaka yaptı. Geçen sene “dostu Jimmy Madison”dan bahsetmişti. Bu sefer başkan biraz daha farklı ve daha çatışmacı bir yaklaşım benimsedi. “Yaş bir sorundur” dedi erkenden. “Ben altı yaşındaki bir çocuğa karşı yarışan yetişkin bir adamım.”
Şakalar sorunu çözmeye yardımcı olabilir mi? Acıtmazlar. Ronald Reagan, bir akşam yemeğinde tekerleğin icat edildiği sırada orada olduğunu söyleyerek şakalaşarak yaşıyla ilgili endişelerini esprili bir şekilde dile getirdi. İnsanlar komedyenlerin şakalarının gücünü abartma, politikacıların şakalarının gücünü ise hafife alma eğilimindedir. Hem Trump hem de eski Başkan Barack Obama, seçmenleriyle mizah anlayışları sayesinde bağ kurdu. Biden selefleri kadar komik değil ama şakacı yanlarında kolay, havluyu kavrayan bir sıcaklık var ve bu da onun çekiciliğinin önemli bir parçası. Bu nedenle geçen hafta Howard Stern'de yer almak, birkaç on yıl önce hayal edilemeyecek kadar akıllıca bir hareketti.
Trump, Beyaz Saray'da bulunduğu süre boyunca muhabirlerin akşam yemeğine hiç katılmadı ve kendine gülememesi, Başkan Biden'ın sık sık onu kandırmaya çalıştığı (ona “Uykulu Don” adını verdiği) bir kırılganlığı temsil ediyor. oldukça ikna edici bir şekilde dalga geçilmekten hoşlanıyor. Tabii ki, yemeklerindeki çizgi romanlar Noah ve Roy Wood Jr.'ın onu hafifçe kızdırmasının da faydası oldu. Ancak performansları Jost'un şakalarıyla karşılaştırıldığında Bill Hicks'in polemiğiydi.
Jost'un en güçlü anı, yakın zamanda ölen bir itfaiyeci ve Biden destekçisi olan büyükbabasına duygusal bir saygı duruşunda bulunduğu ve ardından nezaket erdemlerini benimsediği son anda geldi. Bu ciddi argüman bir siyasi gelenek veya yurttaşlık bilgisi sınıfına uygun olurdu, ancak bu ortamda bunu duymak alışılmadık bir durumdu. Bir stand-up komedyeninin sağlıklı samimiyeti herhangi bir aşırı şakadan daha korkutucu olabilir. Ama korkutucu zamanlarda yaşıyoruz. Jost, “eyaletlerdeki mevcut anketlere bakılırsa” “son Beyaz Saray Muhabirleri Yemeğinde” bulunmanın bir onur olduğunu söyleyerek başladı.
Haber ile yakın zamanda yapılan bir podcast röportajında Roy Wood Jr., Astead W. Herndon'a muhabirlerin akşam yemeği işinin “stand-up komedisinde gerçekten bulunduğumuz yeri yansıtan eşsiz olaylardan biri” olduğunu söyledi. tam o anda ayaktayım.”
Eğer öyleyse, milletin ruh hali gergindi.
TV sunucuları ve ağ yöneticileriyle dolu yüksek tavanlı bir otel balo salonu, stand-up için zorlu bir alandır, ancak ikisi de bir ödül töreni değildir. Trevor Noah iki yıl önceki akşam yemeğinde bu yılki Grammy'den daha komikti.
Bir Katilin Çatışması (George Carlin, Richard Pryor, Conan O'Brien, Wanda Sykes) yılın en dikkat çekici canlı komedi setlerinden biri olduğu için bu görevi üstlendi. Ve gerçekten harika bir performans vardı (Stephen Colbert), bazıları çok iyi (Seth Meyers, Larry Wilmore) ve o kadar heyecan verici bir performans (Michelle Wolf) ki ertesi yıl çizgi romanı bir tarihçiyle değiştirdiler.
Colin Jost'un bu yılki seti bu panteona ait değil. Hafta Sonu Güncellemesi ortağı Michael Che yanında olmadığında, her zamankinden daha sakin, garip ve kendine güveni düşük görünüyordu, şakalar arasındaki uzun duraklamalarla, gözleri ileri geri fırlayarak ara sıra bir yudum su aldı ve en az bir kez orada olduğumu fark etti. odada kahkaha yoktu. Şakaları belirli veya yeni bir perspektiften ziyade kelime oyunlarına dayanıyordu. Daha huysuz şakalarından biri “Burada inanılmaz haber kuruluşları var” diye başladı ve “Bazı güvenilir olanlar da var” diye bitirdi.
Eski Başkan Donald J. Trump'a büyük ateş açtı. “OJ öldüğüne göre başkan yardımcısı kim?” diye sordu. “Diddy?” Biden gibi Jost da her zaman düşük beklentilerden yararlandı. Bu kadar yakışıklı olan hiç kimse komik olamaz, değil mi? Ama “Saturday Night Live”daki rolüne alıştı ve özellikle güçlü, heteroseksüel bir adam olduğunu, utanç komedisinde usta olduğunu kanıtladı. Robert Kennedy Jr.'ın üçüncü Katolik başkan olabileceğini söylediği ve C-SPAN kamerasının Başkan Biden'ı (ikinci) alkışladığı garip anlardan birinde zamanlamasını görebiliyordunuz. Bir süre sonra Jost, Kennedy'nin şansını geri çekti: “Aşı kartında yazdığına göre hiç şansı yok.”
Üst üste üçüncü yıl, Başkan Biden'ın yaşı, iki yıl önce Biden'ın kendi sahnesinde bile komedide büyük bir rol oynadı (“Jost, Biden için “Teknoloji lisedeyken icat edilmemişti” dedi). Calvin Coolidge ile arkadaş olduğu konusunda şaka yaptı. Geçen sene “dostu Jimmy Madison”dan bahsetmişti. Bu sefer başkan biraz daha farklı ve daha çatışmacı bir yaklaşım benimsedi. “Yaş bir sorundur” dedi erkenden. “Ben altı yaşındaki bir çocuğa karşı yarışan yetişkin bir adamım.”
Şakalar sorunu çözmeye yardımcı olabilir mi? Acıtmazlar. Ronald Reagan, bir akşam yemeğinde tekerleğin icat edildiği sırada orada olduğunu söyleyerek şakalaşarak yaşıyla ilgili endişelerini esprili bir şekilde dile getirdi. İnsanlar komedyenlerin şakalarının gücünü abartma, politikacıların şakalarının gücünü ise hafife alma eğilimindedir. Hem Trump hem de eski Başkan Barack Obama, seçmenleriyle mizah anlayışları sayesinde bağ kurdu. Biden selefleri kadar komik değil ama şakacı yanlarında kolay, havluyu kavrayan bir sıcaklık var ve bu da onun çekiciliğinin önemli bir parçası. Bu nedenle geçen hafta Howard Stern'de yer almak, birkaç on yıl önce hayal edilemeyecek kadar akıllıca bir hareketti.
Trump, Beyaz Saray'da bulunduğu süre boyunca muhabirlerin akşam yemeğine hiç katılmadı ve kendine gülememesi, Başkan Biden'ın sık sık onu kandırmaya çalıştığı (ona “Uykulu Don” adını verdiği) bir kırılganlığı temsil ediyor. oldukça ikna edici bir şekilde dalga geçilmekten hoşlanıyor. Tabii ki, yemeklerindeki çizgi romanlar Noah ve Roy Wood Jr.'ın onu hafifçe kızdırmasının da faydası oldu. Ancak performansları Jost'un şakalarıyla karşılaştırıldığında Bill Hicks'in polemiğiydi.
Jost'un en güçlü anı, yakın zamanda ölen bir itfaiyeci ve Biden destekçisi olan büyükbabasına duygusal bir saygı duruşunda bulunduğu ve ardından nezaket erdemlerini benimsediği son anda geldi. Bu ciddi argüman bir siyasi gelenek veya yurttaşlık bilgisi sınıfına uygun olurdu, ancak bu ortamda bunu duymak alışılmadık bir durumdu. Bir stand-up komedyeninin sağlıklı samimiyeti herhangi bir aşırı şakadan daha korkutucu olabilir. Ama korkutucu zamanlarda yaşıyoruz. Jost, “eyaletlerdeki mevcut anketlere bakılırsa” “son Beyaz Saray Muhabirleri Yemeğinde” bulunmanın bir onur olduğunu söyleyerek başladı.
Haber ile yakın zamanda yapılan bir podcast röportajında Roy Wood Jr., Astead W. Herndon'a muhabirlerin akşam yemeği işinin “stand-up komedisinde gerçekten bulunduğumuz yeri yansıtan eşsiz olaylardan biri” olduğunu söyledi. tam o anda ayaktayım.”
Eğer öyleyse, milletin ruh hali gergindi.