sarılmak Birinin bana hayır demesini o kadar çok isterdim ki. Yazarları işe aldığınızda etrafınız bundan hoşlanan insanlarla çevrili oluyor ve bunu anlıyorum. Ama aradığımız, en iyi şovu yapmamıza yardım edecek insanlar. Ve bazen bu bize söylemek anlamına gelir Biliyor musun? Şahsen bunun işe yarayacağını düşünmüyorum ve bu yüzden.
LINDELOF Bir röportajda bana söyleyebileceğiniz en kötü şey: İşinizin büyük bir hayranıyım. Çünkü ya bir düzeyde huzursuzluk ya da kendinden nefret uyandırıyor ya da çok gurur verici ve gerçekten güzel, ama bahsettiğin şeyle biraz çelişiyor. O kişi bana aptal olduğumu söyleyemeyecek mi? Gerçek şu ki, çoğu zaman bir aptalım.
Yazarlarınızın daha önce düşünmediğiniz bir düşünce biçimine gözlerinizi açtığı zamanlar oldu mu?
sarılmak Bütün zaman.
LINDELOF Bütün zaman.
sarılmak Bence ne kadar yükseğe çıkarsan, orantı duygunu o kadar çok kaybediyorsun. Artık para için endişelenmiyorsunuz. Daha az açsın. Daha az farklı insanla temasa geçersiniz. Yaş, insan deneyimini sınırlayan şekillerde sizi bunaltıyor, iyi ya da kötü. Yazarlar odasının sevdiğim yanı ve sanırım sürecin en sevdiğim kısmı olmasının nedeni, dünya algımın birdenbire genişlemesi. Şimdi yedi sekiz kişinin gözünden görüyorum.
LINDELOF Bak, başladığım odalar aslında çoğunlukla beyaz erkeklerdi. Ben de şöyle düşündüm: Oh, yaptığın şey sadece kendini kopyalamak. Bu şekilde, sizin tüm bu farklı versiyonlarınız olur ve bir şeyleri açıklamak için zaman harcamak zorunda kalmazsınız. Bu, tüm sorumluluğunu üstlendiğim bir hayali kültüre yol açtı. Lost’ta Korece konuşan karakterler ve siyahi bir baba olarak Harold Perrineau vardı, bu yüzden şöyleydi: Bölümleri için muhtemelen bir siyah yazarımız ve bir Koreli yazarımız olmalı. Ama elbette bu yazarlar, diğer tüm karakterler hakkında da bir bakış açısına sahip olan bütün insanlardır.
Daha sonra ortaya çıkan fikir – size hiç benzemeyen, sizden tamamen farklı bir yaşam deneyimine sahip ve ara sıra büyük çatışmalara girdiğiniz bir alan yaratmak – bence daha iyi ve daha ilginç bir iş çıkardı.
Yazarlıktan yapımcılığa geçen biri olarak, büyük bir ekibin aynı yöne kürek çekmesini nasıl öğrendiniz?
sarılmak Dizi sorumlusu olarak işimin çoğunlukla şunu söylemek olduğunu fark ettim: Yeterince iyi değil ama gülümseyerek söylemek. Ne yapabiliriz? Nasıl basarız?
LINDELOF Bence bir şey ürettiğinde, yazmaktan farklı olarak, bu bir yapma eylemidir. Örneğin, bir romancıysanız, bir roman yazdığınızdan emin olun. Ama sonra diyorsun ki: Jonathan Franzen, Düzeltmeleri Bir TV Dizisinde Manifest Edinve tamamen farklı bir yetenek haline gelir. Buna alışkın olmayan insanlar tarafından günlük ve sürekli fedakarlıklar ve tavizler gerektirir. Her gün, aldığımız her e-posta bunun bir versiyonu, Bunu yapmak istediğini biliyorum ama bunun yerine buna ne dersin? Her zaman evet diyorsan, o zaman ne için oradasın? Topuklarını gömdüğün yer neresi? Vücudumuzun dışından birine rastgele görünecektir, ancak rastgele olanı almalı ve onu gerekli gibi göstermeliyiz.
LINDELOF Bir röportajda bana söyleyebileceğiniz en kötü şey: İşinizin büyük bir hayranıyım. Çünkü ya bir düzeyde huzursuzluk ya da kendinden nefret uyandırıyor ya da çok gurur verici ve gerçekten güzel, ama bahsettiğin şeyle biraz çelişiyor. O kişi bana aptal olduğumu söyleyemeyecek mi? Gerçek şu ki, çoğu zaman bir aptalım.
Yazarlarınızın daha önce düşünmediğiniz bir düşünce biçimine gözlerinizi açtığı zamanlar oldu mu?
sarılmak Bütün zaman.
LINDELOF Bütün zaman.
sarılmak Bence ne kadar yükseğe çıkarsan, orantı duygunu o kadar çok kaybediyorsun. Artık para için endişelenmiyorsunuz. Daha az açsın. Daha az farklı insanla temasa geçersiniz. Yaş, insan deneyimini sınırlayan şekillerde sizi bunaltıyor, iyi ya da kötü. Yazarlar odasının sevdiğim yanı ve sanırım sürecin en sevdiğim kısmı olmasının nedeni, dünya algımın birdenbire genişlemesi. Şimdi yedi sekiz kişinin gözünden görüyorum.
LINDELOF Bak, başladığım odalar aslında çoğunlukla beyaz erkeklerdi. Ben de şöyle düşündüm: Oh, yaptığın şey sadece kendini kopyalamak. Bu şekilde, sizin tüm bu farklı versiyonlarınız olur ve bir şeyleri açıklamak için zaman harcamak zorunda kalmazsınız. Bu, tüm sorumluluğunu üstlendiğim bir hayali kültüre yol açtı. Lost’ta Korece konuşan karakterler ve siyahi bir baba olarak Harold Perrineau vardı, bu yüzden şöyleydi: Bölümleri için muhtemelen bir siyah yazarımız ve bir Koreli yazarımız olmalı. Ama elbette bu yazarlar, diğer tüm karakterler hakkında da bir bakış açısına sahip olan bütün insanlardır.
Daha sonra ortaya çıkan fikir – size hiç benzemeyen, sizden tamamen farklı bir yaşam deneyimine sahip ve ara sıra büyük çatışmalara girdiğiniz bir alan yaratmak – bence daha iyi ve daha ilginç bir iş çıkardı.
Yazarlıktan yapımcılığa geçen biri olarak, büyük bir ekibin aynı yöne kürek çekmesini nasıl öğrendiniz?
sarılmak Dizi sorumlusu olarak işimin çoğunlukla şunu söylemek olduğunu fark ettim: Yeterince iyi değil ama gülümseyerek söylemek. Ne yapabiliriz? Nasıl basarız?
LINDELOF Bence bir şey ürettiğinde, yazmaktan farklı olarak, bu bir yapma eylemidir. Örneğin, bir romancıysanız, bir roman yazdığınızdan emin olun. Ama sonra diyorsun ki: Jonathan Franzen, Düzeltmeleri Bir TV Dizisinde Manifest Edinve tamamen farklı bir yetenek haline gelir. Buna alışkın olmayan insanlar tarafından günlük ve sürekli fedakarlıklar ve tavizler gerektirir. Her gün, aldığımız her e-posta bunun bir versiyonu, Bunu yapmak istediğini biliyorum ama bunun yerine buna ne dersin? Her zaman evet diyorsan, o zaman ne için oradasın? Topuklarını gömdüğün yer neresi? Vücudumuzun dışından birine rastgele görünecektir, ancak rastgele olanı almalı ve onu gerekli gibi göstermeliyiz.