Mert
Yeni Üye
“Evet” mi, “Tabii” mi, “Tabi” mi? Bir Kelimenin Ardındaki Hikâye
Selam dostlar, bu akşam kahvemi alıp sizlerle küçük bir hikâye paylaşmak istedim. Hani bazen bir kelimeye takılır ya insan… Söylerken basit gelir ama içinde binlerce anlam barındırır. Benim de bugün dilime “tabi” takıldı. Hani “evet anlamında tabi nasıl yazılır?” diye düşündüm durdum. Derken bu küçük kelime beni bambaşka bir hikâyeye sürükledi. Belki siz de kendinizden bir parça bulursunuz.
---
Bir Sabah, Bir Cümle, Bir Yanlış Anlama
Elif sabah işe yetişmeye çalışırken telefonu çaldı. Ekranda “Arda” yazıyordu. Gülümsedi. Arda onun için karmaşık bir denklem gibiydi; mantığıyla değil, kalbiyle çözdüğü bir bulmacaydı.
“Günaydın, kahvaltı ettin mi?” dedi Arda, sesi yumuşak ama belli ki uykusuzdu.
“Elbette, sen?”
“Ben mi? Gece proje sunumu vardı, sabaha kadar çalıştım. Ama bak, bir fikir geldi aklıma; öğlen seninle kısa bir mola verelim mi, parka gidelim biraz?”
Elif, yorgun bir sabahın içinden ışık gibi süzülen bu teklife gülümsedi.
“Tabi.” dedi.
Ama o “tabi”nin sonundaki ton, belki de yüzlerce duyguyu gizliyordu.
---
Erkek Mantığı: Strateji, Netlik, Çözüm
Arda, Elif’in “tabi” deyişini duyar duymaz içinden “tamam, onayladı” diye geçirdi. Erkek zihni genellikle nettir; gri tonları sevmez. “Evet” demek onaydır, “tabi” de öyledir, fazlasını düşünmeye gerek yoktur.
Ama Elif’in iç dünyasında o kelime bambaşka yankılanmıştı. Onun için “tabi” bir onay değil, bir hissin, bir düşüncenin, hatta bazen bir beklentinin içindeydi.
Arda için hayat bir satranç gibiydi. Her hamlenin bir anlamı, bir sonucu vardı. İlişkilerde bile stratejik davranırdı. “Sorun varsa çözelim.” “Sıkıldın mı, neden?” “Plan yapalım, net olalım.”
Elif içinse kelimeler çözüm değil, duyguların köprüsüydü. Onun dünyasında bir kelime, bir dokunuş kadar önemliydi. “Tabi” dediğinde aslında “Sana güveniyorum, ama hislerim karışık.” demek istiyordu.
---
Kadın Kalbi: Empati, Duygu, Derinlik
Elif, o gün parkta buluştuklarında Arda’nın yanında sessiz kaldı. Arda onun sessizliğini yanlış anladı; “Acaba bir sorun mu var?” diye düşündü.
Elif’in iç sesi başka bir şey söylüyordu: “Keşke o ‘tabi’yi duyduğunda, altındaki duyguyu fark edebilseydi…”
Kadınların dilinde kelimeler, sadece iletişim aracı değildir. Onlar bir dokunuş, bir duygunun yankısıdır.
Bir “tabi” bazen kırgınlıktır, bazen kabullenmedir, bazen de “Sana inanmak istiyorum ama korkuyorum”dur.
Arda, o gün Elif’in sessizliğini çözmek için sayısız ihtimali analiz etti. Ama bir türlü kalbini duyamadı. Çünkü kadınların dili kalpten konuşur, erkeklerin dili akıldan.
---
Bir Kelimenin Altında Saklı “Evet”
Aradan birkaç gün geçti. Elif’ten ses çıkmayınca Arda dayanamadı, bir mesaj attı:
> “Geçen günkü ‘tabi’yi hâlâ düşünüyorum. Sence ben bir şey mi kaçırdım?”
Elif önce gülümsedi, sonra birden duygulandı.
> “Aslında evet demiştim. Ama benim ‘evet’im sadece sözcük değil, hislerle gelir. Sen o hisleri duymadın belki de.”
O an Arda bir şey fark etti.
Bir kelimenin yazılışı değil, taşımak istediği anlam önemliydi.
“Tabi” ya da “tabii” fark etmezdi belki de. Asıl mesele, onu nasıl söylediğindi.
Sesindeki ton, kalbindeki niyet, gözündeki sıcaklık... işte anlam oradaydı.
---
Dilbilgisi Değil, Kalp Bilgisi
Forumdaşlar, belki çoğumuz “tabi”yi doğru yazmak isterken aslında ne demek istediğimizi unutuyoruz.
Evet, Türk Dil Kurumu’na göre “tabii” iki ‘i’ ile yazılır. “Tabi” ise eksik bir biçimdir, ama konuşma dilinde o kadar içselleşmiştir ki çoğu zaman fark edilmez.
Ama gelin görün ki, yazım kurallarının bile ötesinde bir şey var: duygunun ağırlığı.
“Tabii ki geleceğim.” derken gönülden gelen bir coşku vardır.
“Tabi gelirim.” derken sanki küçük bir çekingenlik, bir mesafe.
İşte bu fark, sadece dilin değil, insanın hikâyesidir.
---
Forumdaşlara Bir Soru…
Siz hiç bir kelimeye bu kadar anlam yüklediniz mi?
Bir “tabi” dediniz de karşınızdaki “tamam” anladı ama siz aslında “emin değilim” demek istediniz mi?
Ya da biri size “tabi” dediğinde içinde “senin için her şey” anlamını hissettiniz mi?
Ben her “tabi”yi artık farklı duymaya başladım. Çünkü bazen bir kelimenin sonundaki bir harf, bir ilişkinin yönünü değiştirebiliyor.
Belki Arda ve Elif de bunu geç anladı. Ama geç de olsa fark etmek, hiç fark etmemekten iyidir.
---
Sonuç: Bir Kelimenin İçinde Koca Bir Dünya
“Tabi” ya da “tabii”...
Hangisini yazarsak yazalım, asıl mesele onu nasıl hissettiğimiz.
Birinin “evet”i başka birinin “belki”si olabilir.
Dilin kuralları kalbi çözemez, ama kalp bazen dili yeniden yazar.
O yüzden, belki bir gün biri size “tabi” derse, hemen anlam yüklemeyin.
Belki o kelimenin içinde bir özür, bir teşekkür, bir umut gizlidir.
Belki de sadece “Evet”tir — sade, ama yürekten.
---
Peki Sizce?
Siz nasıl yazıyorsunuz? “Tabi” mi, “tabii” mi?
Ama daha önemlisi… bir “tabi” size neler hissettiriyor?
Yorumlarda buluşalım mı?
Selam dostlar, bu akşam kahvemi alıp sizlerle küçük bir hikâye paylaşmak istedim. Hani bazen bir kelimeye takılır ya insan… Söylerken basit gelir ama içinde binlerce anlam barındırır. Benim de bugün dilime “tabi” takıldı. Hani “evet anlamında tabi nasıl yazılır?” diye düşündüm durdum. Derken bu küçük kelime beni bambaşka bir hikâyeye sürükledi. Belki siz de kendinizden bir parça bulursunuz.
---
Bir Sabah, Bir Cümle, Bir Yanlış Anlama
Elif sabah işe yetişmeye çalışırken telefonu çaldı. Ekranda “Arda” yazıyordu. Gülümsedi. Arda onun için karmaşık bir denklem gibiydi; mantığıyla değil, kalbiyle çözdüğü bir bulmacaydı.
“Günaydın, kahvaltı ettin mi?” dedi Arda, sesi yumuşak ama belli ki uykusuzdu.
“Elbette, sen?”
“Ben mi? Gece proje sunumu vardı, sabaha kadar çalıştım. Ama bak, bir fikir geldi aklıma; öğlen seninle kısa bir mola verelim mi, parka gidelim biraz?”
Elif, yorgun bir sabahın içinden ışık gibi süzülen bu teklife gülümsedi.
“Tabi.” dedi.
Ama o “tabi”nin sonundaki ton, belki de yüzlerce duyguyu gizliyordu.
---
Erkek Mantığı: Strateji, Netlik, Çözüm
Arda, Elif’in “tabi” deyişini duyar duymaz içinden “tamam, onayladı” diye geçirdi. Erkek zihni genellikle nettir; gri tonları sevmez. “Evet” demek onaydır, “tabi” de öyledir, fazlasını düşünmeye gerek yoktur.
Ama Elif’in iç dünyasında o kelime bambaşka yankılanmıştı. Onun için “tabi” bir onay değil, bir hissin, bir düşüncenin, hatta bazen bir beklentinin içindeydi.
Arda için hayat bir satranç gibiydi. Her hamlenin bir anlamı, bir sonucu vardı. İlişkilerde bile stratejik davranırdı. “Sorun varsa çözelim.” “Sıkıldın mı, neden?” “Plan yapalım, net olalım.”
Elif içinse kelimeler çözüm değil, duyguların köprüsüydü. Onun dünyasında bir kelime, bir dokunuş kadar önemliydi. “Tabi” dediğinde aslında “Sana güveniyorum, ama hislerim karışık.” demek istiyordu.
---
Kadın Kalbi: Empati, Duygu, Derinlik
Elif, o gün parkta buluştuklarında Arda’nın yanında sessiz kaldı. Arda onun sessizliğini yanlış anladı; “Acaba bir sorun mu var?” diye düşündü.
Elif’in iç sesi başka bir şey söylüyordu: “Keşke o ‘tabi’yi duyduğunda, altındaki duyguyu fark edebilseydi…”
Kadınların dilinde kelimeler, sadece iletişim aracı değildir. Onlar bir dokunuş, bir duygunun yankısıdır.
Bir “tabi” bazen kırgınlıktır, bazen kabullenmedir, bazen de “Sana inanmak istiyorum ama korkuyorum”dur.
Arda, o gün Elif’in sessizliğini çözmek için sayısız ihtimali analiz etti. Ama bir türlü kalbini duyamadı. Çünkü kadınların dili kalpten konuşur, erkeklerin dili akıldan.
---
Bir Kelimenin Altında Saklı “Evet”
Aradan birkaç gün geçti. Elif’ten ses çıkmayınca Arda dayanamadı, bir mesaj attı:
> “Geçen günkü ‘tabi’yi hâlâ düşünüyorum. Sence ben bir şey mi kaçırdım?”
Elif önce gülümsedi, sonra birden duygulandı.
> “Aslında evet demiştim. Ama benim ‘evet’im sadece sözcük değil, hislerle gelir. Sen o hisleri duymadın belki de.”
O an Arda bir şey fark etti.
Bir kelimenin yazılışı değil, taşımak istediği anlam önemliydi.
“Tabi” ya da “tabii” fark etmezdi belki de. Asıl mesele, onu nasıl söylediğindi.
Sesindeki ton, kalbindeki niyet, gözündeki sıcaklık... işte anlam oradaydı.
---
Dilbilgisi Değil, Kalp Bilgisi
Forumdaşlar, belki çoğumuz “tabi”yi doğru yazmak isterken aslında ne demek istediğimizi unutuyoruz.
Evet, Türk Dil Kurumu’na göre “tabii” iki ‘i’ ile yazılır. “Tabi” ise eksik bir biçimdir, ama konuşma dilinde o kadar içselleşmiştir ki çoğu zaman fark edilmez.
Ama gelin görün ki, yazım kurallarının bile ötesinde bir şey var: duygunun ağırlığı.
“Tabii ki geleceğim.” derken gönülden gelen bir coşku vardır.
“Tabi gelirim.” derken sanki küçük bir çekingenlik, bir mesafe.
İşte bu fark, sadece dilin değil, insanın hikâyesidir.
---
Forumdaşlara Bir Soru…
Siz hiç bir kelimeye bu kadar anlam yüklediniz mi?
Bir “tabi” dediniz de karşınızdaki “tamam” anladı ama siz aslında “emin değilim” demek istediniz mi?
Ya da biri size “tabi” dediğinde içinde “senin için her şey” anlamını hissettiniz mi?
Ben her “tabi”yi artık farklı duymaya başladım. Çünkü bazen bir kelimenin sonundaki bir harf, bir ilişkinin yönünü değiştirebiliyor.
Belki Arda ve Elif de bunu geç anladı. Ama geç de olsa fark etmek, hiç fark etmemekten iyidir.
---
Sonuç: Bir Kelimenin İçinde Koca Bir Dünya
“Tabi” ya da “tabii”...
Hangisini yazarsak yazalım, asıl mesele onu nasıl hissettiğimiz.
Birinin “evet”i başka birinin “belki”si olabilir.
Dilin kuralları kalbi çözemez, ama kalp bazen dili yeniden yazar.
O yüzden, belki bir gün biri size “tabi” derse, hemen anlam yüklemeyin.
Belki o kelimenin içinde bir özür, bir teşekkür, bir umut gizlidir.
Belki de sadece “Evet”tir — sade, ama yürekten.
---
Peki Sizce?
Siz nasıl yazıyorsunuz? “Tabi” mi, “tabii” mi?
Ama daha önemlisi… bir “tabi” size neler hissettiriyor?
Yorumlarda buluşalım mı?